เกรินๆว่าเราคบกันมาไม่ได้นานมาก ฐานะทางบ้านเค้าไม่ค่อยดี ตอนแรกๆที่ดูๆกัน เราแทบจะโกยหนี เพราะอารมณ์หงุดหงิดง่ายๆ ที่เกิดขึ้นจากปัจจัยต่างๆ เช่น หิว ร้อน ไม่สบาย ง่วงนอน คือเราสะอึกเลยว่า ทำไมต้องแสดงออกทางสีหน้า อารมณ์แแบบนั้น
เราเป็นคนอยู่ใกล้เค้า เราไม่เคยเจอผู้หญิงลักษณะนี้เลย คือ พี่แกจะไม่คุยเลย เงียบ สีหน้าบึ้งตึง มันสร้างความอึดอัดให้เรามาก จนเราต้องเอ่ยกับเค้าว่า สิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้น มันทำให้เราคิดนะ ว่าเทอไม่ควรมีใคร เพราะมันก็คือการไม่แคร์เราเลย คิดจะโมโหดื้อๆมาง่ายๆ แล้วตอนแรกที่ดูๆกัน ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ แต่พอคบกันยังไม่ทันข้ามหนึ่งสัปดาห์นิสัยแบบนี้มาจากไหน พอเราพูดทุกสิ่งทุกอย่างหมด เค้าก็ขอโอกาสปรับตัว ร้องไห้บ้าง เราก็บอกอย่าร้องเลย มันไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก อย่างน้อยที่บอกไป ก็ทำให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ
ปัญหาเรื่องต่อมา .......
ตลอดสองเดือนแรกที่เจอเค้าเริ่มคบกันจริงๆจังๆ เรากินข้าวกันคือ เราออกเงินแบบเกือบ 100% เราไม่ติดหรูนะ กินธรรมดาข้างทาง 40 - 50 กว่ามื้อ เราออกให้เองมาตลอด เค้าแทบจะไม่เคยออกเลย
หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้าว่า เธออะเหมือนเป็นคนขี้งกเลย เพื่อนที่ทำงานเคยบอกเธอหรือเปล่า เค้าก็พูดทำนองว่าเพื่อนก็เคยบอก
จนเราต้องเคลียร บอกกับเค้าว่า เธอ เธอช่วยเราออกมั่งเหอะ การออกเงินคนเดียวจนเป็นหน้าที่แบบนี้ โดยที่เทอไม่คิดจะแสดงน้ำใจ มันทำให้เรารู้สึกแย่นะ เราจะเดินกันไปข้างหน้าได้ เรื่องเงินไม่ควรมีปัญหาแบบนี้เลย
ตรรกะการคบผู้ชายของเธอคือ ต้องเลี้ยงแบบนี้หรอ เราบอกเค้าว่า สิบมื้อเทอจะออกแค่สองสามมื้อเล็กๆมันก็ดีนะ มันก็เป็นการบอกว่าเรายังห่วงใยไม่อยากให้คนที่เราคบลำบาก
ตั้งแต่นั้นมา เค้าก็บอกว่าจะช่วยออก จะทำให้ดีขึ้น
ก็มีการปรับตัวในเรื่องของอารมณ์ที่ดีขึ้นมาก ผมก็บอกตามตรงกับเค้าเลยว่า ถ้าคิดว่ามันเป็นนิสัยของตัวเองที่มันแก้ไม่ได้ เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า ผมไม่อยากเหนื่อย ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ทำไมต้องมาบอกในสิ่งที่เป็นพื้นฐาน ว่าความเป็นตัวเองที่เค้าทำแบบนี้มันจะพัง สุดท้ายก็จะทิ้งเธอไปหมดเหมือนที่เธอเคยเจอมา
ผมก็ งง ตัวเองอยู่นะ ที่เราต้องคอยเตือนเค้า ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะต้องมาเตือนกันเลย บางวันก็มาอยู่ที่คอนโดเราบ้าง บอกเลยว่า เธอออกจะขี้เกียจ งานบ้านอะไรไม่ทำเลยนอกจากกวาดห้องบ้าง
ทีแรกเลย ผมซื้อราดหน้ามาให้ตั้งแต่สายๆเพราะวันนั้นเค้าหยุดแล้วผมต้องไปทำงาน กลับมาถึงห้องดึกๆ เดินเข้ามา อ้าว ทำไมจานราดหน้ากินไม่หมดแล้วไม่เอาไปทิ้ง ไม่ล้างจานอีก ดองไว้ทั้งวัน ห้องน้ำเค้าทาแป้งหลังอาบน้ำเลอะโต๊ะอ่างล้างหน้า พื้นห้องน้ำ ยังไงผมก็มาเช็ดล้างให้ตลอด ทำไมเราก็ไม่ได้เรื่องมาก จุกจิก ลำไยอะไรเลย แต่ก็นะ เราก็คิดว่าห้องเราเราก็ต้องดูแลอะป่าว
ที่สำคัญเค้าเป็นคนที่ค่อนข้างประหยัดไปทางงกเลยแหละ แต่วันหนึ่งผมก็อึ้งๆ มีใครโทรมาแล้วไม่รับ จึงถาม มันผิดสังเกตุ แล้วก็บอกให้เค้ามองหน้าผมแล้วบอก เธอบอกว่าธนาคารโทรมาทวงเงินในบัตรเครดิต ซึ่งมีอยู่ 2 ใบ ใบหนึ่งหนึ่งแสน อีกใบ 45000 แล้วก็ผ่อนอยู่ ผมละเหนื่อยใจมากกก
เค้าก็บอกว่า ติดมานานแล้ว เพราะแต่ก่อนใช้เงินฟุยเฟือย แล้วก็กูเงินไปทำบ้านให้แม่ที่อยู่ ตจว จำนวนหนึ่ง
อ่อ ผมเป็นคนรักครอบครัวมาก ผมโทรหาพ่อแม่ ได้คุยกันตลอด ผมยัง งง ถามเค้าว่าได้คุยกะพ่อแม่บ้างหรือเปล่า เค้าบอกไม่ได้คุยมาก เพราะเค้าเป็นคนที่ไม่มีธุระอะไรจะไม่โทรไป ผมก็บอกว่า พ่อแม่ ไม่ได้นะ เป็นข้อยกเว้นเลย
แล้วเดือนล่าสุดที่ผ่านมา ผมก็ออกค่าข้าวให้เค้าเกือบทั้งเดือน ผมไปทานบุฟเฟ่กับเค้ามา 4 ครั้ง แต่ละครั้งผมก็เลี้ยง แต่เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวเค้าออกให้ครั้งหน้านะ พอถึงเวลากินเสร็จก็บอกว่า ให้ผมออกให้ก่อนนะ เค้าไม่ได้กดเงินมา คือมันเป็นแบบนี้มาสองครั้งหลัง
ผมเลยถามเทอว่า ช็อตหรอ ทั้งเดือนผมถามอยู่ 3 ครั้ง เพราะเค้าควักยากมาก มันมีอะไรแปลกๆ จนผมคุยกะเค้าเลยว่า มีอะไร บอกมาสิ เพราะผมเองเริ่มอึดอัด แล้วคำตอบคือ เค้าเดือนนั้นต้องใช้หนี้บัตร 20000 บาท เพื่อปิดบัตรหนึ่งใบที่เป็นหนี้
ทีนี้ ผมเลยบอกเค้าเลยว่า ผมไม่เคยรังเกียจความจนนะ เพราะผมเองไม่ได้รวยเลย แต่การที่เธอทำแบบนี้ ตรงไหนคือความเข้าใจ ถึงเธอจะไม่อยากพูดเพราะมันเป็นเรื่องหน้าอาย แล้วเธอปล่อยให้เรามองเธอแบบไม่ดีไปเรื่อยๆแบบนี้หรอ เค้าก็ขอโทษ
ผมเจอตอจริงๆ ไม่คิดมาก่อนเลยว่า เรื่องเงินคือเรื่องใหญ่ เพราะตัวผมเองเป็นคนที่ไม่คิดอะไรมาก ถ้ารักแล้วก็ไม่อยากให้คนรักออกหรอก แต่ก่อนที่จะรัก มันก็ต้องใจมาใจไปเปล่าอะ
เงินมันเป็นกำแพงก้อนใหญ่ที่ทำให้เราไม่สนิทใจกันเลย
เห็นผมพิมพ์กระทู้นี้ หลายคนอาจจะคิดว่า อ้าว คบกันผู้ชายต้องเสียสละ โดยส่วนมากผมออกให้เกือบหมดนะครับ 80 - 85%
ผมเดาความคิดพ่อแม่ผมออกเลย แต่ท่านก็ไม่กล้าจะมาพูดกับผมตรงๆ พ่อผมเอ่ยมา ทั้งๆที่เค้าไม่เคยจะก้าวก่ายเรื่องแบบนี้เลย เค้าถามผมว่าโอเคไม๊ แน่ใจหรอ ผมเข้าใจเลยนะครับ คนเป็นพ่อเป็นแม่คงมองออก แต่ผมก็ไม่พูดอะไรออก ไปไม่เป็นเลย
คือ คบมาก็เลยครึ่งปีละ ไปเที่ยว ตจว กับพ่อแม่ผมอยู่กันสามวัน ก็ไม่เคยเอ่ยปากจะออกเงินซึ่งมันก็เป็นอาหารหลายๆมื้อ หรือทุกสัปดาห์ มีโอกาสไปทานข้าวกับพ่อแม่ผม สัปดาห์ละ 1 ครั้ง เธอไม่เคยเอ่ยปากบอกขอออกอาหารสักมื้อเลย ผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่า เค้าคงมีภาระ มีรายจ่าย แต่คุณพ่อก็คงห่วงผมแหละ เอาจริงๆ ผมเองรู้สึกขึ้นมาเลยว่า เหมือนมีค่าใช้จ่ายอีกคนที่ผมต้องรับผิดชอบ
จริงๆผมก็คิดไว้นะ ว่าอีกครึ่งปีถ้าเป็นงี้ต่อไปก็คงต้องจากกันไป
ผมคบใครผมคบจริงๆ ตั้งใจคบ ไม่คิดมานินทา ถึงจะเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากจะเลิกเลย
ข้อดีของเค้าก็มีพอตัวเลย เค้าเป็นคนชอบทำกับข้าว อยากไว้ผมยาว ตั้งใจจะตัดไปบริจาคทำวิกให้ผู้ป่วย ไปปฏิบัติธรรม กลับบ้านทีก็ทำกับข้าวถวายพระทุกวัน แล้วผมมั่นใจว่าเค้าไม่เจ้าชู้
แต่ก็อยากถามเพื่อนๆว่า ผู้หญิงลักษณะนี้ เราจะทำยังไงให้เค้ามองเห็นความสำคัญหรือคุณค่าในการคบกัน ผมอยากทำให้เต็มที่ก่อน จึงอยากขอความเห็นทีนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ถ้าคุณคบกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว เจอปัญหาแบบนี้ เรื่องเงิน เรื่องอารมณ์ มีวิธีพูดกับเค้ายังไงหรอครับ
เราเป็นคนอยู่ใกล้เค้า เราไม่เคยเจอผู้หญิงลักษณะนี้เลย คือ พี่แกจะไม่คุยเลย เงียบ สีหน้าบึ้งตึง มันสร้างความอึดอัดให้เรามาก จนเราต้องเอ่ยกับเค้าว่า สิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้น มันทำให้เราคิดนะ ว่าเทอไม่ควรมีใคร เพราะมันก็คือการไม่แคร์เราเลย คิดจะโมโหดื้อๆมาง่ายๆ แล้วตอนแรกที่ดูๆกัน ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ แต่พอคบกันยังไม่ทันข้ามหนึ่งสัปดาห์นิสัยแบบนี้มาจากไหน พอเราพูดทุกสิ่งทุกอย่างหมด เค้าก็ขอโอกาสปรับตัว ร้องไห้บ้าง เราก็บอกอย่าร้องเลย มันไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก อย่างน้อยที่บอกไป ก็ทำให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ
ปัญหาเรื่องต่อมา .......
ตลอดสองเดือนแรกที่เจอเค้าเริ่มคบกันจริงๆจังๆ เรากินข้าวกันคือ เราออกเงินแบบเกือบ 100% เราไม่ติดหรูนะ กินธรรมดาข้างทาง 40 - 50 กว่ามื้อ เราออกให้เองมาตลอด เค้าแทบจะไม่เคยออกเลย
หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้าว่า เธออะเหมือนเป็นคนขี้งกเลย เพื่อนที่ทำงานเคยบอกเธอหรือเปล่า เค้าก็พูดทำนองว่าเพื่อนก็เคยบอก
จนเราต้องเคลียร บอกกับเค้าว่า เธอ เธอช่วยเราออกมั่งเหอะ การออกเงินคนเดียวจนเป็นหน้าที่แบบนี้ โดยที่เทอไม่คิดจะแสดงน้ำใจ มันทำให้เรารู้สึกแย่นะ เราจะเดินกันไปข้างหน้าได้ เรื่องเงินไม่ควรมีปัญหาแบบนี้เลย
ตรรกะการคบผู้ชายของเธอคือ ต้องเลี้ยงแบบนี้หรอ เราบอกเค้าว่า สิบมื้อเทอจะออกแค่สองสามมื้อเล็กๆมันก็ดีนะ มันก็เป็นการบอกว่าเรายังห่วงใยไม่อยากให้คนที่เราคบลำบาก
ตั้งแต่นั้นมา เค้าก็บอกว่าจะช่วยออก จะทำให้ดีขึ้น
ก็มีการปรับตัวในเรื่องของอารมณ์ที่ดีขึ้นมาก ผมก็บอกตามตรงกับเค้าเลยว่า ถ้าคิดว่ามันเป็นนิสัยของตัวเองที่มันแก้ไม่ได้ เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า ผมไม่อยากเหนื่อย ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ทำไมต้องมาบอกในสิ่งที่เป็นพื้นฐาน ว่าความเป็นตัวเองที่เค้าทำแบบนี้มันจะพัง สุดท้ายก็จะทิ้งเธอไปหมดเหมือนที่เธอเคยเจอมา
ผมก็ งง ตัวเองอยู่นะ ที่เราต้องคอยเตือนเค้า ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะต้องมาเตือนกันเลย บางวันก็มาอยู่ที่คอนโดเราบ้าง บอกเลยว่า เธอออกจะขี้เกียจ งานบ้านอะไรไม่ทำเลยนอกจากกวาดห้องบ้าง
ทีแรกเลย ผมซื้อราดหน้ามาให้ตั้งแต่สายๆเพราะวันนั้นเค้าหยุดแล้วผมต้องไปทำงาน กลับมาถึงห้องดึกๆ เดินเข้ามา อ้าว ทำไมจานราดหน้ากินไม่หมดแล้วไม่เอาไปทิ้ง ไม่ล้างจานอีก ดองไว้ทั้งวัน ห้องน้ำเค้าทาแป้งหลังอาบน้ำเลอะโต๊ะอ่างล้างหน้า พื้นห้องน้ำ ยังไงผมก็มาเช็ดล้างให้ตลอด ทำไมเราก็ไม่ได้เรื่องมาก จุกจิก ลำไยอะไรเลย แต่ก็นะ เราก็คิดว่าห้องเราเราก็ต้องดูแลอะป่าว
ที่สำคัญเค้าเป็นคนที่ค่อนข้างประหยัดไปทางงกเลยแหละ แต่วันหนึ่งผมก็อึ้งๆ มีใครโทรมาแล้วไม่รับ จึงถาม มันผิดสังเกตุ แล้วก็บอกให้เค้ามองหน้าผมแล้วบอก เธอบอกว่าธนาคารโทรมาทวงเงินในบัตรเครดิต ซึ่งมีอยู่ 2 ใบ ใบหนึ่งหนึ่งแสน อีกใบ 45000 แล้วก็ผ่อนอยู่ ผมละเหนื่อยใจมากกก
เค้าก็บอกว่า ติดมานานแล้ว เพราะแต่ก่อนใช้เงินฟุยเฟือย แล้วก็กูเงินไปทำบ้านให้แม่ที่อยู่ ตจว จำนวนหนึ่ง
อ่อ ผมเป็นคนรักครอบครัวมาก ผมโทรหาพ่อแม่ ได้คุยกันตลอด ผมยัง งง ถามเค้าว่าได้คุยกะพ่อแม่บ้างหรือเปล่า เค้าบอกไม่ได้คุยมาก เพราะเค้าเป็นคนที่ไม่มีธุระอะไรจะไม่โทรไป ผมก็บอกว่า พ่อแม่ ไม่ได้นะ เป็นข้อยกเว้นเลย
แล้วเดือนล่าสุดที่ผ่านมา ผมก็ออกค่าข้าวให้เค้าเกือบทั้งเดือน ผมไปทานบุฟเฟ่กับเค้ามา 4 ครั้ง แต่ละครั้งผมก็เลี้ยง แต่เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวเค้าออกให้ครั้งหน้านะ พอถึงเวลากินเสร็จก็บอกว่า ให้ผมออกให้ก่อนนะ เค้าไม่ได้กดเงินมา คือมันเป็นแบบนี้มาสองครั้งหลัง
ผมเลยถามเทอว่า ช็อตหรอ ทั้งเดือนผมถามอยู่ 3 ครั้ง เพราะเค้าควักยากมาก มันมีอะไรแปลกๆ จนผมคุยกะเค้าเลยว่า มีอะไร บอกมาสิ เพราะผมเองเริ่มอึดอัด แล้วคำตอบคือ เค้าเดือนนั้นต้องใช้หนี้บัตร 20000 บาท เพื่อปิดบัตรหนึ่งใบที่เป็นหนี้
ทีนี้ ผมเลยบอกเค้าเลยว่า ผมไม่เคยรังเกียจความจนนะ เพราะผมเองไม่ได้รวยเลย แต่การที่เธอทำแบบนี้ ตรงไหนคือความเข้าใจ ถึงเธอจะไม่อยากพูดเพราะมันเป็นเรื่องหน้าอาย แล้วเธอปล่อยให้เรามองเธอแบบไม่ดีไปเรื่อยๆแบบนี้หรอ เค้าก็ขอโทษ
ผมเจอตอจริงๆ ไม่คิดมาก่อนเลยว่า เรื่องเงินคือเรื่องใหญ่ เพราะตัวผมเองเป็นคนที่ไม่คิดอะไรมาก ถ้ารักแล้วก็ไม่อยากให้คนรักออกหรอก แต่ก่อนที่จะรัก มันก็ต้องใจมาใจไปเปล่าอะ
เงินมันเป็นกำแพงก้อนใหญ่ที่ทำให้เราไม่สนิทใจกันเลย
เห็นผมพิมพ์กระทู้นี้ หลายคนอาจจะคิดว่า อ้าว คบกันผู้ชายต้องเสียสละ โดยส่วนมากผมออกให้เกือบหมดนะครับ 80 - 85%
ผมเดาความคิดพ่อแม่ผมออกเลย แต่ท่านก็ไม่กล้าจะมาพูดกับผมตรงๆ พ่อผมเอ่ยมา ทั้งๆที่เค้าไม่เคยจะก้าวก่ายเรื่องแบบนี้เลย เค้าถามผมว่าโอเคไม๊ แน่ใจหรอ ผมเข้าใจเลยนะครับ คนเป็นพ่อเป็นแม่คงมองออก แต่ผมก็ไม่พูดอะไรออก ไปไม่เป็นเลย
คือ คบมาก็เลยครึ่งปีละ ไปเที่ยว ตจว กับพ่อแม่ผมอยู่กันสามวัน ก็ไม่เคยเอ่ยปากจะออกเงินซึ่งมันก็เป็นอาหารหลายๆมื้อ หรือทุกสัปดาห์ มีโอกาสไปทานข้าวกับพ่อแม่ผม สัปดาห์ละ 1 ครั้ง เธอไม่เคยเอ่ยปากบอกขอออกอาหารสักมื้อเลย ผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่า เค้าคงมีภาระ มีรายจ่าย แต่คุณพ่อก็คงห่วงผมแหละ เอาจริงๆ ผมเองรู้สึกขึ้นมาเลยว่า เหมือนมีค่าใช้จ่ายอีกคนที่ผมต้องรับผิดชอบ
จริงๆผมก็คิดไว้นะ ว่าอีกครึ่งปีถ้าเป็นงี้ต่อไปก็คงต้องจากกันไป
ผมคบใครผมคบจริงๆ ตั้งใจคบ ไม่คิดมานินทา ถึงจะเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากจะเลิกเลย
ข้อดีของเค้าก็มีพอตัวเลย เค้าเป็นคนชอบทำกับข้าว อยากไว้ผมยาว ตั้งใจจะตัดไปบริจาคทำวิกให้ผู้ป่วย ไปปฏิบัติธรรม กลับบ้านทีก็ทำกับข้าวถวายพระทุกวัน แล้วผมมั่นใจว่าเค้าไม่เจ้าชู้
แต่ก็อยากถามเพื่อนๆว่า ผู้หญิงลักษณะนี้ เราจะทำยังไงให้เค้ามองเห็นความสำคัญหรือคุณค่าในการคบกัน ผมอยากทำให้เต็มที่ก่อน จึงอยากขอความเห็นทีนะครับ
ขอบคุณมากครับ